صنعت و دانشگاه هنوز نمی توانند زبان همدیگر را درک کنند
به گزارش ایزو وب، استاد مدعو دانشگاه صنعتی شریف ضمن اشاره به مهاجرت دانشجویان بعد از فراغت از تحصیل اظهار داشت: حقیقت آن است که هنوز ما نتوانستیم زبان دانشگاه را در صنعت و زبان صنعت را در دانشگاه ترجمه نماییم، چون ما دو گروه در دو اتمسفر مختلف سیر می نماییم.
به گزارش ایزو وب به نقل از ایسنا، دکتر علیرضا صدیقی زاده، مدیرعامل یکی از شرکتهای دانش بنیان و استاد مدعو دانشگاه صنعتی شریف در آئین افتتاحیه چهاردهمین دوره مسابقه ماشین های شیمیایی (کمیکار) که در دانشکده مهندسی شیمی و نفت دانشگاه صنعتی شریف درحال برگزاری است، ضمن تبریک روز مهندس، اظهار داشت: خوشحالم که در مکان علمی کشور هستیم و اعلام می کنم که برای پشتیبانی از اعزام تیم های ایرانی به رویدادهای خارج کشور ما آمادگی داریم تا از آنها حمایت نماییم و هزینه های برگزیدگان را تأمین خواهیم کرد.
وی ادامه داد: ای کاش این گونه مسابقات در تعداد بیشتر و در مکانهای بزرگتر برگزار می شد، چون جای برگزاری چنین مسابقاتی در کشور خالی است و این حوزه مظلوم واقع شده اند و امیدواریم با حمایت ها و برنامه ریزی های مناسب این گونه رویدادها را در سطح ملی و جهانی برگزار نماییم.
صدیقی زاده ضمن اشاره به فعالیتهای تحقیقاتی در حوزه پتروشیمی، اظهار نمود: باید مسأله ارتباط با دانشگاه ها تبیین شود. حقیقت اینست که امروزه و هم اکنون رابطه صنعت و دانشگاه از جنس مسؤولیت های اجتماعی است و این بشدت غلط است و در این حوزه نخستین سؤالی که می شود، اینست چرا باید از رویکرد مسؤولیت اجتماعی، صنعت به دانشگاه ها کمک کند؟ مسؤولیت اجتماعی در ارتباط با نهادهایی همچون کمیته امداد امام خمینی(ره) است.
مدیر عامل یکی از شرکتهای دانش بنیان، رابطه صنعت و دانشگاه را مکمل یکدیگر دانست و تصریح کرد: در این شرایط باید هر دو به هم کمک کنند چون کار صنعت و دانشگاه مکمل یکدیگر است.
وی ضمن اشاره به توسعه دفاتر ارتباط صنعت و دانشگاه در دانشگاه ها با طرح این سؤال که چرا این دو نهاد با هم آشنا نمی شوند، افزود: علت اینست که ما زبان همدیگر را نمی فهمیم، دانشگاهیان و صنعتی ها هر کدام با بینش های خودشان کار می کنند و هنوز کسی نتوانسته این ادبیات را برای همدیگر ترجمه کند.
صدیقی زاده افزود: در نتیجه این رویکرد، مشکلات این حوزه نه تنها حل نشده است و به هم نزدیک نشدیم، بلکه روز به روز از همدیگر فاصله می گیریم.
وی تصریح کرد: در جامعه شاهدم که سؤال می شود چرا دانشجویان با استعداد پس از فراغت از تحصیل از کشور می روند، جواب من اینست که چرا آنها نباید از کشور بروند؟ مگر ما برای آنها چه کردیم که تمایل به ماندن داشته باشند. حقیقت مطلب اینست که هنوز ما نتوانستیم زبان دانشگاه را در صنعت و زبان صنعت را در دانشگاه ترجمه نماییم، چون ما دو گروه در دو اتمسفر مختلف سیر می نماییم.
این استاد مدعو دانشگاه صنعتی شریف جنس کار در دانشگاه را آگاهی بخشی دانست و اظهار داشت: جنس مورد تمایل صنعت از نوع نیاز است و اگر آن آگاهی تبدیل به نیاز شود، نیازهای بخش صنعتی مرتفع می شود.
مدیر عامل یکی از شرکتهای دانش بنیان ضمن اشاره به تفاوت های آئین نامه های صنعت و دانشگاه، اظهار نمود: بررسی ها نشان داده است انتهای کار دانشگاه با ابتدای شروع کار در صنعت حداقل چند پله فاصله هست، چون در نهایت صنعت در صورتی می تواند پول خرج کند و جنبه مسؤولیت اجتماعی نداشته باشد که یا تولید افزایش یابد و یا هزینه ها کاهش پیدا کند و یا پایداری تولید حاصل شود و اگر این آگاهی تبدیل به یکی از این سه راهکار نشود و یکی از این نیازها را برطرف نکند، چرا باید صنعت وارد همکاری با دانشگاه شود، چون مسؤولیت اصلی صنعت سه مورد افزایش تولید، کاهش هزینه ها و پایداری تولید است.
صدیقی زاده، برگزاری مسابقه کمیکار را تبدیل آگاهی به رفع نیاز توصیف کرد و افزود: ولی سؤال اساسی اینست که چه کسی از این رقابت حمایت کرده است؟ چه کسی تضمین کرده و بیمه کرده است؟ تا وقتی که این گپ ها حل نشود، نه ما می توانیم دانشجویان را در کشور پس از فارغ التحصیلی نگه داریم و نه می توانیم این فاصله را جبران نماییم.
وی اظهار نمود: دانشگاه باید برای رفع نیاز صنعت گام بردارند و نباید بگویند روش ما این است، بلکه باید روش ها را تغییر دهند، همانطور که صنعت باید روش خویش را تغییر دهد تا به هم برسند. ولی ما از همدیگر داریم فاصله می گیریم.
وی ادامه داد: ازاین رو تأکید می کنم اگر آگاهی تبدیل به رفع نیاز نشود، کسی خریدار آن نخواهد بود و بطور قطع پارک کارآفرینی که حتما با این هدف تشکیل شده، باید این گپ را حل کند و وقتی این فاصله جبران شود، بطور قطع مشکلات این حوزه کمتر خواهد شد.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب